دانشجویان سفیران جشنواره هستند
هفتمین دوره جشنواره رویش چند وقتي است كه كارش را شروع كرده و اين روزها پر تب و تاب دنبال مي‌شود. جشنوارهای که در آن دانشجويان در سطح دانشجویی و ملی در چهار بخش دینی، اجتماعی، فرهنگی و هنری با هم به رقابت میپردازند. سراغي از دكتر «فروغ اسرافیلیان» دبیر جشنواره ملی رویش گرفتيم تا او برايمان درباره تفاوتهای این جشنواره با دورههای قبل بگوید.
استقبال خوب دانشجويان
در حال حاضر جشنواره رویش در بخش دانشگاهی در حال انجام است. اسرافیلیان میگوید: «مرحله اول جشنواره رویش در سطح دانشگاهی است که با استقبال قابل توجه دانشجويان مواجه شده. تعداد قابل توجهی از دانشگاه‌ها جشنواره رویش دانشگاهی را برگزار کردهاند.»او با اشاره به هدف اصلی جشنواره توضیح میدهد: «هدف اولیه ما در این جشنواره استفاده از ظرفیتهای با نشاط، امیدبخش و آگاهی‌دهنده در دانشگاه است. در کنار فراگیری سرفصلهای اصلی که در دانشگاه‌ها انجام می‌شود و شاید اولین وظیفه دانشجو باشد، در بخش کانون‌های اجتماعي، فرهنگی، هنری و ديني ما سعی میکنیم شرایطی را فراهم کنیم تا بهترین بستر برای دانشجویان برای رشد بهتر فراهم شود. با توجه به گستردگی زیرشاخههای کانونها، نزدیک به 30 کانون فرهنگی، اجتماعی، دینی و هنری داریم. بنابراین دانشجویان هم با سلایق مختلف میتوانند در هر کدام از این زمینهها فعالیت کنند.»
پيوند دانشجويان با جامعه
دبير هفتمين جشنواره ملي رويش به نگاه گسترده وزارت علوم در زمينه مشارکت دانشجویان در حوزه اجتماعی اشاره دارد و تأکید مي‌كند: «ما به پیوند ميان دانشجویان و جامعه در بخش‌های مختلف تأكيد داریم. کانون‌های مختلف با توجه به تنوعی که دارند، این زمینه را فراهم میکنند. تمام تلاشمان این است که در دوران دانشجویی، زمینههایی را فراهم کنیم تا افراد بتوانند تعامل خوبی با ديگر شهروندان داشته باشند و در قالب گروه فعالیت کنند.»جشنواره رویش بهترین زمان است تا در کنار فعالیتهای علمی، دانشجویان هم بتوانند در زمينه‌هاي مختلف آگاهی‌هاي بيشتري پیدا کنند و هم فضای تمرین و ممارست را در دانشگاه ایجاد کنند تا زمانی که از دانشگاه فارغالتحصیل شدند، هم مهارتی را داشته باشند و هم این که ارتباطشان با محیط جامعه برقرار باشد.
هم گروهي و هم انفرادي
هدف اصلی این جشنواره ایجاد آگاهی و ایجاد مسئولیت اجتماعی در بین دانشجویان است. دوره هفتم جشنواره رویش با دورههای دیگر تفاوتهایی دارد. دبیر جشنواره هفتم درباره اين تفاوت‌ها مي‌گويد: «در دوره هفتم، در بخش‌های دانشگاهی و ملی، تمام سعیمان این است که بتوانیم فعالیتهای گروهی را به نمایش بگذاریم. در این جشنواره دانشجویان، ارتباط و خلاقیتی با نهادها، دولتها و سازمان‌ها دارند. دانشجویان در کانون‌های محیط‌زیست در خصوص مديريت شهرها یا در زمينه رسيدن به هوای پاک، هم ایده ارائه میدهند و هم این که خودشان فعالیتهای خودجوش دارند. انجام مانورهای مختلف در قالب پیشنهادهاي مختلفی به سازمان‌ها ارائه می‌شود. طرح را دانشجو ارائه میدهد و مجری طرح هم سازمان‌ها یا شهرداریها هستند.»این اما تنها تفاوت دوره هفتم جشنواره با دیگر دورهها نیست: «به جز بخش گروهی، در این جشنواره بخش انفرادی هم وجود دارد. در بخش فردی فعالیتهای افراد مدنظر گرفته شده است. شايد دانشجویی در خطاطی، تولید فیلم، پادکست و یا عکاسی تبحر داشته باشد. در جشنواره رویش، هم فعالیتهای فردی و هم فعالیتهای گروهی درنظر گرفته شده است.»دبير جشنواره به چگونگي اجراي اين جشنواره اشاره مي‌كند و مي‌افزايد: «در سطح دانشگاهی، جشنواره رويش در بخش محتوا، برگزاری و خیلی از اتفاقهاي ديگر توسط خود دانشجويان اداره میشوند. در رویش ملی هم از خود دانشجويان برای برگزاری استفاده میکنیم. یکی از نقاط قوت جشنواره این است که از ظرفیت خود دانشجويان استفاده میکنیم. دانشجویان به عنوان سفیران رویش در جشنواره فعالیت میکنند. به اميد اينكه با حضور و مشاركت پويا و حداكثري دانشجويان در بزرگ‌ترين اجتماع كانون‌هاي فرهنگي، هنري، ديني و اجتماعي دانشگاه‌ها بتوانيم شعار هفتمين جشنواره ملي رويش را محقق سازيم و رويشي نو را رقم بزنيم و در راستاي ترويج فعاليت‌هاي گروهي و قانونمند و تقويت روحيه تعامل و هم‌افزايي گامي مؤثر برداريم.»
سلام به بخش غيررقابتي
دكتر فروغ اسرافیلیان، دبیر جشنواره ملی رویش، از مهم‌ترين تفاوت اين دوره از جشنواره نسبت به دوره‌هاي قبلي مي‌گويد: «اگر مهمترین تفاوت بین این دوره با دوره قبل را بخواهیم مدنظر بگیریم، بخش غیر رقابتی است. در دورههای گذشته فعالیتهای رقابتی خیلی مورد توجه قرار میگرفت و ما سعی کردیم ضمن توجه به بخش رقابتی به بخش غیررقابتی هم توجه کنیم.»جشنواره رويش به مشكلات دانشجويان هم توجه دارد. یکی از معضلاتی که جامعه دانشگاهی و فارغالتحصیلان با آن روبهرو هستند، آمار بالای تعداد فارغالتحصیلان بیکار است. اسرافیلیان در اين باره میگوید: «آمار بالای بیکاران، نشاندهنده ضعف برنامهریزی ماست. ما تعداد زیادی دانشجو را در سال میپذیریم و دستگاهها و سازمان‌هاي مختلف هم اين دانشجویان را بعد از فراغت از تحصيل به کار نمیگیرند. دانشجویانی که ممکن است جز دانشجویان برگزیده جشنواره ما هم باشند.»
او با طرح اين پرسش كه چرا تعداد زیادی از دانشجویان فارغالتحصیل، یا در شغل مورد علاقه‌شان کار نمیکند یا اینکه سازمان‌ها آنها را استخدام نمي‌كنند، به وجود خلا آموزشی دانشجویان و عدم توجه به آمادگی برای ورود به بازار کار اشاره مي‌كند و مي‌گويد: «اگر ما تمركزمان را در بخش غیررقابتی میگذاریم، میخواهیم که دانشجو در این فضا آموزش ببيند و برای ورود به بازار کار آماده شود. در اصل تمایز این دوره از جشنواره با جشنوارههای دورههای دیگر این است که هم مشارکت دانشجویان بیشتر می‌شود و هم بخش اعظمی از فعالیتهایی که دانشجوها انجام میدهند، توسط خودشان است.»